Toen mij zaterdag 1 oktober 2016 tijdens de eerste lesdag van mijn module ‘Op pad & contact’ werd gevraagd mijn moduleopdracht te formuleren gaf ik aan dat ik graag naar een klooster zou gaan om daar een portretserie en documentaire te maken van het leven van zusters.
Ik was getriggerd doordat ik regelmatig een aantal zusters zag lopen bij mij in de buurt. En ik vroeg mezelf af wat ik nou eigenlijk wist van het kloosterleven en deze zusters. Het antwoord was: helemaal niets.
Na diezelfde week een aantal keer gebeld en gemaild te hebben zonder reactie besloot ik zaterdagochtend 8 oktober de stoute schoenen aan te trekken en aan te bellen bij het klooster aan de Hervensebaan (in ’s-Hertogenbosch). Nadat de hulp naar buiten gekomen was bleek ook Moeder Overste naar de deur te zijn gelopen en mocht ik op haar goedvinden binnen komen. Nadat we aan de ‘theetafel’ hadden plaatsgenomen, ik uitgelegd had wat ik graag wilde doen en er diverse zusters toevallig waren langsgelopen (waardoor ik mijn verhaal (uiteraard met liefde en plezier) wel vier verschillende keren verteld heb) werd ik uitgenodigd om zondag 23 oktober op de thee te komen om mijn verhaal voor te leggen aan alle zusters. Indien zij allen in zouden stemmen kon ik mijn project ten uitvoering brengen. En zo geschiedde.
Woensdagochtend 26 oktober stond ik om 08.00u voor de deur en mocht ik plaatsnemen op de kerkbanken van de kapel om de heilige mis te volgen. De laatste keer dat ik niet voor een begrafenis (of een mis voor een overledene) in de kerk was, was misschien wel meer dan 20 jaar geleden toen ik nog op de lagere school zat en mijn heilig communie en vormsel deed. Ik besloot mijn camera de eerste uren in mijn tas te laten en eerst alles te ervaren en ook de zusters aan mijn aanwezigheid te laten wennen.
Na de heilige mis namen we plaats aan de ontbijttafel , er was een speciaal plekje voor mij gemaakt tussen de zusters in en tegenover Moeder Overste. Na het ontbijt mocht ik met de eerste zuster mee naar haar kamer (iedere zuster heeft 2 kamers, een slaapkamer en een hobbykamer en naar aanleiding van mijn vragen zoals uit wat voor gezin komt u, hoe was uw jeugd, wanneer en op welke manier is uw roeping ontstaan, hoe was uw intreden, wat voor werk heeft u gedaan, hoe kijkt u terug op uw leven et cetera ontstond er een persoonlijk en indrukwekkend verhaal. Vervolgens heb ik portretfoto’s gemaakt van iedere zuster naar aanleiding van dit verhaal. Aan het eind van de ochtend had ik drie zusters gesproken, vanaf toen besloot ik mijn camera ook bij de gezamenlijke momenten voor de dag te halen en heb ik tijdens de mis en lunch gefotografeerd. Na de lunch heb ik wederom drie zusters gesproken en heb ik de avondmis gevolgd en hebben we de dag afgesloten met het avondeten.
Woensdag 16 november ben ik wederom de gehele dag geweest om de laatste drie zusters te spreken en mijn documentaire platen te schieten. Wat een unieke ervaring, vol met nieuwe indrukken en inzichten. Het waren inspirerende, enthousiaste en soms emotionele verhalen. Ik heb een uniek inkijkje gehad in het leven van deze zusters en een beeld (mijn eigen beeld) kunnen vormen van het leven van deze fantastische 9 vrouwen. Ik ben een levenservaring rijker en enorm dankbaar voor wat zij mij gegeven hebben.
